ژانویه
جشن میانه زمستان
تو سنت های قشنگ و شاد ما، یه جشن دیگه هم هست به اسم جشن میانه زمستان! این جشن رو تو روز ۱۵ بهمن ماه، چهل و پنجمین روز از زمستون برگزار میکردن! روزی که معتقد بودن بعد از اون، سرما میشکنه و یواش یواش زمین به سمت زنده شدن و جوونه زدن پیش میره. آفتاب زورش بیشتر میشه و هوا رو به گرمی و بهار میره. این جشن هم مثل همه جشن های قشنگ دیگه مون، رسوم خودشو داشت!
قدیما شغل و پیشه اکثر مردم، دامداری و کشاورزی بود. به خاطر همین هم برای همه برگشتن گرما و نور خیلی مهم بود. مردم از دارا و ندار و پولدار و فقیر، تو این جشن شرکت میکردن. لباس های تمیز و زیبا میپوشیدن و هرکدوم در حد توانشون با خودشون خوراکی هایی به جشن میاوردن. دور هم و یا توی معبد جمع میشدن. به نیایش و ستایش پروردگار و تشکر از نعمت هاش میپرداختن و بعد هم موبد معبد برای سال جدید کشاورزان دعا میکرد.
بعد از نیایش، همگی هرچی داشتن سر سفره میذاشتن و با همدیگه قسمت میکردن. میوه و غذا و نوشیدنی میخوردن و به گپ و گفت و شادی میپرداختن. جشن میانه یکی از جشن های گاهنباری محسوب میشده. جشن هایی که با روزهای آفرینش هستی مرتبط بود و در پایان هر فصل و همینطور در نیمه هر فصل برگزار میشد. این نوع جشن ها گاهی تا ۵ روز طول میکشیدن. بعد از جشن میانه زمستان، کشاورزا یواش یواش ابزار کشاورزی رو از انبار بیرون میاوردن و تمیز و تعمیرشون میکردن تا برای سال جدید و کشت و کار جدید آماده بشن.
جشن میانه مبارک!