سروش روز، جشن سروشگان

تو گاهشمارهای باستانی، هفدهمین روز از هر ماه رو “سروش” نامگذاری کرده بودن. هفدهمین روز از اولین ماه سال، یعنی فروردین، جشن سروشگان یا جشن هفده روز نام داره. روز سروش در ماه فروردین روز بسیار مهمی بوده. مردم تو این روز به معابد میرفتن و به عبادت پروردگار و نیایش مشغول میشدن. سروش ایزدی بود که زمزمه کردن (نیایش) رو به مردم یاد داد. ایزدی که قبل از طلوع آفتاب بانگ میزد و مردم رو برای نیایش پروردگار فرامیخوند. نماد مادی سروش، خروس و به ویژه خروس سپید بود که سحرگاه بانگ میزد و مردم رو به سحرخیز بودن و نیایش کردن فرامیخوند.

سروش همیشه بیداره و هرگز به خواب نمیره. مخلوقات خدا رو پاسبانی میکنه و برای حفاظت از نوع بشر هر روز و شب سه بار دور زمین میگرده. نیرومند و چالاکه و بین جوونا چابک ترینه. خوش اندیشه و خوش سخنه و  پاسبان سراسر گیتی، و پناه دهنده بینوایانه. سروش تلاش میکنه تا نیروهای اهریمنی مثل خشم، کنده یا مستی، بوشاسپ یا تنبلی و مهمتر از همه، دروغ رو از میان برداره. همونطور که حافظ میگه:

ز فکر تفرقه بازآی تا شوی مجموع
به حکم آن که چو شد اهرمن سروش آمد

سروش فرمانروا و دهبد جهانه و برای نگهبانی آفریدگان همواره هشیار و بیدار گرد جهان میگرده. هفدهمین روز از هر ماه به نام ایزد سروش به عنوان پیام آور غیب و پیک ایزدی شناخته میشه. از اونجا که سروش اولین کسی بوده که مردم رو به نیایش پروردگار دعوت کرده، روز هفدهم فروردین، جشن سروشگان، رفتن به معابد و دعا و عبادت کردن بسیار نیک شمرده میشه. مردم تن و روان رو شستشو میدن و برای عبادت به آتشکده ها میرن.

ما هم این روز بهاری زیبا رو با این پیشینه زیبا و مهم، به شما تبریک میگیم.