جشن امردادگان

اَمرداد روز از اَمرداد ماه! روزی که توی سنت های گذشتگان ما جشن گرفته میشد و یکی از جشن های دوازده گانه باستانی بود. وقتی عدد روز و ماه یکی میشد این جشن ها برگزار میشد و از قضا، تو تقویم امروزی، اَمرداد روز میشه روز هفتم مرداد ماه!
کلمه اَمرداد از اَمِرتات میاد و به مفهوم بی مرگی و جاودانگیه. تابستون فصل رسیدن میوه ها، پر محصول شدن باغ ها و مزارع، و فصل برداشت محصوله. گذشتگان ما معتقد بودن که جاودانگی اَمرداد، در کنار رسایی خرداد، نگهبان آب و گیاه هستن. دست به دست هم میدن تا گیاهان بتونن تو داغ ترین روزای سال محصول بدن و تمام حیوانات و دام ها از این ثمردهی بتونن حیات بگیرن و برای یک سال دیگه غذا داشته باشن.

در “آثار الباقیه” ابوریحان بیرونی اومده:

“معنای اَمرداد آن است که مرگ و نیستی نداشته باشد. امرداد فرشته ای است که به نگهداری جهان و آراستن غذاها و داروها که اصل آن از نباتات است، و برکنار کردن گرسنگی و زیان و بیماری ها میباشد، کارگزاری یافته است…”

تو زبان امروز ما، الف از ابتدای امرداد حذف شده. “مرداد” به معنای مرگه و اون الف اول کلمه، مرگ رو نفی میکنه و مفهومش رو به بی مرگی و جاودانگی تغییر میده.
مردم ما اون قدیما تو جشن امردادگان به باغ ها و مزارع میرفتن؛ با خودشون شیرینی و غذای خوشمزه ای که پخته بودن رو میبردن و به جشن و پایکوبی میپرداختن. به همدیگه هدیه میدادن و خداوند رو برای نعمت های فراوون این ماه و این فصل شکر میگفتن.

امرداد فرشته جاودانگی بود و رویش گیاهان و زیاد شدن رمه گوسفندان رو به عهده داشت. میگن اگه کسی به گیاهی محبت میکرد و بهش میرسید، این فرشته شاد، و اگه به گیاهی آزاری میرسید، آزرده خاطر میشد.

امردادگان به شما مبارک، و تابستونتون پر از ثمر و رویش و شادی!