جشن آذرگان و روز شکرگزاری: تو کدومشون باید شرکت کنیم؟

جشن آذرگان و روز شکرگزاری (تنکس گیوینگ) دو جشن متفاوت از دو فرهنگ قدیمی هستن که هر دو به نوعی با شکرگزاری و تقدیر از نیروهای طبیعی و نعمات زندگی ارتباط دارن. این دو جشن به فاصله کمی از هم برگزار می‌شن و هر کدوم تاریخچه و سنت‌های خاص خودشون رو دارند.

با افزایش مهاجرت و آشنایی با رسوم کشورها دیگه، بسیاری از مرزها برداشته میشه و ما ممکنه یه دلمون با جشن آذرگان و سنت­ های کشورمون باشه، و یه دلمون بخواد با دوستان جدیدمون تو تنکس گیوینگ دور میز زیبای شام جمع شیم و لحظات خوبی داشته باشیم. حالا که خیلی از ما با در هم آمیختن فرهنگ و رسوم بین دو تا جشن زیبا و شور انگیز دو دل شدیم، کدوم رو باید انتخاب کنیم؟ پایبندی به رسوم و سنت­ ها، یا آشنایی با رسوم و فرهنگ­ های دیگه؟

بهتره در این مورد بیشتر بخونیم:

تاریخچه جشن آذرگان

تاریخچه این جشن به دوران زرتشت برمی‌گرده، زمانی که آتش به عنوان یکی از چهار عنصر اصلی طبیعت جایگاه ویژه‌ای داشت. مردم در جشن آذرگان به پاسداشت این عنصر مقدس، آتش روشن می‌کردن و گرد اون جمع می‌شدن، دعای ویژه می‌خوندن و به نوعی از نیرو و قدرت این عنصر شکرگزاری می‌کردن. این رسم، همچنان در برخی مناطق کشورمون زنده‌ست و هر سال مردم با روشن کردن آتش، این سنت باستانی رو زنده نگه می‌دارن.

سنت ها و رسوم جشن آذرگان

از گذشته تا امروز، سنت روشن کردن آتش یکی از اصلی‌ترین بخش‌های جشن آذرگان بوده. مردم تو این روز کنار آتیش‌های بزرگ یا کوچک جمع می‌شن، دعا می‌خونن و با این کار از روشنایی و پاکی آتش قدردانی می‌کنن. تو بعضی مناطق، خانواده‌ها و گروه‌های دوستانه با هم دور آتیش جمع می‌شن و از برکت‌های زندگی‌شون حرف می‌زنن. حتی امروزه بعضی‌ها هم شمع روشن می‌کنن و در خانه‌هاشون این عنصر مقدس رو گرامی می‌دارن. آتش همیشه برای مردم ما نماد روشنی و انرژی بوده و تو جشن آذرگان، این نور بیشتر از هر زمان دیگه‌ای تقدیر می‌شه.

سنت ها و رسوم جشن آذرگان

رسوم و سنت های روز شکرگزاری

رسوم این روز شامل جمع شدن خانواده‌ها دور یه سفره پر از غذا، مخصوصاً بوقلمون، پوره سیب‌زمینی، ذرت و پای کدوحلوایی می‌شه. مردم علاوه بر خوردن غذاهای خوشمزه، داستان‌های قدیمی مربوط به اولین شکرگزاری رو هم بازگو می‌کنن و از هر چی که تو زندگی‌شون دارن، سپاس‌گزاری می‌کنن. این جشن بیشتر یه فرصت برای دور هم بودن و قدردانی از داشته‌هاست.

همزمانی تقریبی آذرگان و روز شکرگزاری

جشن آذرگان و روز شکرگزاری، هر دو توی یه بازه تقریباً نزدیک به هم برگزار می‌شن؛ و جالبه که امسال این فاصله زمانی به کمترین حد خودش رسیده. آذرگان تو ماه آذر، و تنکس گیوینگ تو ماه نوامبر. این همزمانی جالبه، چون هر دو جشن به نوعی با پاییز، پایان برداشت، فصل سرما و شکرگزاری از طبیعت و نعمت ها ارتباط دارن. مردم تو هر دو فرهنگ دور هم جمع می‌شن؛ چه دور آتیش تو جشن آذرگان، چه دور سفره‌های پر از غذا تو روز شکرگزاری.

گرچه جشن آذرگان به گستردگی تنکس گیوینگ یا همون روز شکرگزاری برگزار نمی­شه، اما باز هم دل ما با فرهنگ و رسوم کشورمونه و گاهی به این فکر می­کنیم که درسته که جشن­های قدیمی ما فراموش بشن و همزمان ما جشن­ های کشورهای دیگه رو شور و حال بیشتری بدیم؟ با اینکه این سوال حس وطن ­دوستی رو نشون میده، اما شاید با نگاه عمیق­تر متوجه بشیم که ریشه تمام این جشن ­ها از یک جا میاد: نیاز انسان­ ها به بودن کنار هم، جشن گرفتن شادی­ های کوچیک و بزرگ، و قدردانی از داشته­ ها و نعمت­ ها.

تفاوت انسان­ ها در مناطق مختلف دنیا خیلی زیاده: آداب و رسوم، جغرافیا، زبان و… اما ما آدم­ ها فارغ از تمام مرزها بسیار به هم شبیهیم. نیازهای مشترکی داریم و این نیازها رو رفتارهای مشابهی برطرف می­کنن. این شباهت‌ها نشون می‌ده که فارغ از مرزها و فرهنگ‌ها، نیاز انسان به دور هم بودن و قدردانی از نعمات زندگی همه جای دنیا یه چیز مشترکه.

جشن آذرگان یا جشن روز شکرگزاری؟ اینکه تو کدوم جشن شرکت کنیم و کدوم رسوم و سنت ها رو پاس بداریم به خودمون بستگی داره، اما می­تونیم فارغ از تفاوت­ها، همگی دور هم باشیم و ریشه­ ها و فرهنگ خودمون رو به دیگران معرفی کنیم، و با رسوم و سنت­ های کشورهای دیگه آشنا بشیم.