جولای
جشن شهریورگان
تیکی از جشن های دوازده گانه باستانی و از سری جشن های آتش، جشن شهریورگان یا آذر جشن بوده. روز چهارم از هر ماه زرتشتی “شهریور”، و روز چهارم شهریور، شهریورگان نام داشته. این جشن از مهم ترین جشن های باستانیه، گرچه امروزه متاسفانه اطلاعات زیادی درموردش در دسترس نیست و در بسیاری از مناطق رو به فراموشی میره.
حالا چرا این روز رو آذر جشن هم میگفتن؟ کلمه آذر به معنی آتش بوده و چون روزای آخر تابستون، هوا رو به سردی میرفت و مردم دوست داشتن آتش روشن کنن، این جشن رو به این نام هم میشناختن.
“خشترور” یه کلمه اوستایی بوده که در طول زمان تغییر کرده و امروزه شهریور تلفظ میشه. این کلمه به معنای کشور آسمانی و شهریاری آرمانیه که در واقع استعاره از بهشته! شهریور یکی از شش فرشته زرتشتیه که مظهر قدرت رحمانی بوده، و یاور فقرا، و حامی پادشاهان دادگر شناخته میشده. این فرشته نگهبان فلزات و نماد جوانمردی و مهربانیه.
شهریور ماه، موقع جمع آوری محصولات تابستونی و آماده کردن زمین های کشاورزی برای کشت پاییزیه و از این نظر برای مردم خیلی مهم بوده. مردم این روز رو در خونه هاشون با روشن کردن آتش جشن میگرفتن و پایکوبی میکردن. غذا درست میکردن و نیازمندان و فقرا رو در صرف غذا شریک میکردن. شب که میشد مردم آتش رو به پشت بام خانه ها منتقل میکردن. اهورامزدا رو ستایش میکردن و اشیا فلزی قدیمی رو از انبارها بیرون میاوردن و تمیز میکردن.
چون شهریور فرشته نگهبان فلزات بود، مردم معتقد بودن که نباید روی اشیاء فلزی زنگار ببنده، و تمیز کردن فلزات رو یک سنت نیک میدونستن. در اوستا سه امشاسپند زن گونه وجود داره و سه امشاسپند مرد گونه. چون شهریور از امشاسپندان مردگونه بود، در سال های اخیر زرتشتیان این روز رو به عنوان روز پدر هم میشناسن.
شهریورگان امروزه فقط در بعضی مناطق و به صورت محدود جشن گرفته میشه. گرچه خوبه که ما با آیین گذشتگان آشنا باشیم و رسوم نیک و سنت های زیبا رو قدر بدونیم. شهریورگان مبارک!
